افزایش غنی‌سازی به ۶۰ درصد پاسخ مناسب نتیجه وین است/ دولت دانشمندان غنی‌سازی ۲۰درصدی را اخراج کرده است
تاریخ انتشار: ۲۴ فروردین ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۱۵۷۳۲۸۷
زاکانی گفت: بهترین واکنش ایران در قبال حمله به نطنز، واکنشی است که برایمان مقدور است، اینکه وعده بدهیم کاری پیشرفته انجام بدهیم، نادرست است، یعنی چه؟ به نظرم افزایش غنی‌سازی به ۶۰ درصد پاسخ مناسبی است و اگر مجلس چنین تصمیمی بگیرد، کسی نمی‌تواند «نه» بگوید.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از سپاس؛ علیرضا زاکانی رئیس مرکز پژوهش‌های مجلس با اشاره به حمله به تاسیسات نطنز، بخشی از مذاکره‌ای است که در وین انجام می‌شود، گفت: می‌خواهند بگویند اگر تعطیل نکنید و مقاومت کنید، خودمان تعطیل می‌کنیم یا کاری می‌کنیم که امکان احیای فعالیت‌هایتان را تا مدت‌ها نداشته باشید.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
زاکانی عنوان کرد: بهترین واکنش ایران در قبال حمله به نطنز، واکنشی است که برایمان مقدور است، اینکه وعده بدهیم کاری پیشرفته انجام بدهیم، نادرست است، یعنی چه؟ به نظرم افزایش غنی‌سازی به ۶۰ درصد پاسخ مناسبی است و اگر مجلس چنین تصمیمی بگیرد، کسی نمی‌تواند «نه» بگوید.
وی افزود: بخشی از تاسیسات را برای تعمیر به خارج از کشور می‌فرستند و آن قطعات با ۳۰۰ پوند مواد منفجره بر می‌گردد و سیستم امنیتی توجهی نمی‌کند نباید برایمان قابل توجه باشد؟
اینکه نفوذ و جاسوسی در کشور وجود دارد مسئله‌ای نیست که بی اعتنا از کنارش بگذریم.
رئیس مرکز پژوهش‌های مجلس بیان کرد: تیم مذاکره‌کننده، به اشتباه تحریم‌ها را فقط به شکل حقوقی آن هم ناقص می‌بیند به همین دلیل بخشی از مذاکره به چانه‌زنی برای شکستن قدرت ایران تبدیل شده است.باید از داخل ایران یک صدای واحد شنیده شود تا تاثیرش را در لغو تحریم‌ها داشته باشد. نباید به خاطر انتخابات، دستاوردهای این ملت را به ثمن بخس واگذار کنیم.
زاکانی افزود: بابت مذاکرات خارجی که همه سند هستند، هیچ گزارشی به مجلس حتی کمیسیون بررسی برجام داده نشد، این فاجعه است. حتی تیم مذاکره‌کننده اطلاع دقیقی نسبت به اسناد پیوست نداشت. تجربه برجام نشان می‌دهد کسانی که در مذاکرات قبلی بودند و خود را خیلی بالا می‌بینند، دوباره در حال مذاکره فقط از منظر حقوقی هستند و به مسائل اقتصادی و سیاسی توجهی ندارند، اطلاعاتشان را هم قطره‌چکانی به داخل می‌فرستند ولی دشمن، محرم است.
وی تصریح کرد: برجام منافع متعددی داشت ولی برای آمریکا، یعنی همان کشوری که با هوشمندی بیش از ۲۰۰ کارشناس را در مقابل ۱۶ کارشناس آورد و سند برجام را نوشت ولی منافع برجام برای ما در حد هیچ بود. اگر همه چیز دست دولت بود کار تمام بود، الان هم نه چرخ سانتریفیوژها چرخید نه چرخ اقتصاد، در سطوح عالی اجرایی و امنیتی، قانون اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها را «مزخرف» خواندند و حتی آن را ابلاغ هم نکردند.
رئیس مرکز پژوهش‌های مجلس اذعان کرد: آقای روحانی و دوستانشان ایده‌هایی را مطرح می‌کردند که در همه سطوح امنیتی کشور غیر از خودشان رد شد. برای راستی‌آزمایی لغو همه تحریم‌ها، دولت صلاحیت ندارد، مجلس باید این تایید را بدهد، مجلس یازدهم متفاوت است و به منافع و اقتصاد مردم و استقلال کشور توجه دارد. پشت تریبون مجلس قسم خوردند که تحریم‌ها برداشته شد ولی در بازرسی نمایندگان مجلس از اراک، تناقضاتی دیدیم.
زاکانی خاطرنشان کرد: تحریم‌هایی علیه ایران وجود دارند که بدون زمان و موضوع هستند، یعنی قابل تفکیک نیستند که مربوط به حقوق بشر است یا هسته‌ای یا چیز دیگر به همین دلیل فقط روی کاغذ قابل برداشته شدن هستند و در نهایت هم برداشتنشان به این شکل نفعی برای کشور ندارد. دولت آمریکا هم فقط به صورت موقت می‌تواند بسیاری از تحریم‌ها را متوقف کند، کنگره باید تصمیم بگیرد، بخشی از تحریم‌های کنگره هم الی الابد هستند.
وی با اشاره به اینکه تحریم‌ها غیر قابل برداشته شدن هستند، باید خودمان را توانمند کنیم تا آنها تحریم را لغو کنند، گفت: اگر کاندیدایی در انتخابات خردادماه صحبت از لغو تحریم‌ها کند بدون اینکه به مسئله خنثی کردن تحریم از طریق افزایش توان داخلی تکیه کند، قطعا دروغ می‌گوید! دانشمندان هسته‌ای را که غنی‌سازی ۲۰ درصد برایمان انجام دادند اخراج کردند یا به شرکت آب و فاضلاب تبعید کردند! وزیر اطلاعات به من گفت ما هم می‌دانیم چه کسی دارد اینها را اخراج می‌کند، بالاخره بعد از زحمات فراوان آن شخص را از حراست برداشتند به عنوان مشاور منصوب کردند.
انتهای پیام/
منبع: دانا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۵۷۳۲۸۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دهه ۹۰؛ دهه‌ی «رکود، عبرت، تجربه»
خبرگزاری تسنیم قرار است در پرونده‌ی «دهه‌ی رکود، عبرت، تجربه» به تفصیل و در گفتگو با صاحبنظران و کارشناسان به بررسی وضعیت اقتصاد ایران در دهه‌ی ۹۰، دلایل و ریشه های افول اقتصاد در این دهه و راه‌حلهای جبران این خسارت در سالهای پیش رو بپردازد. - اخبار اقتصادی -
گروه اقتصادی خبرگزاری تسنیم-
وقتی میان فعالان اقتصادی از دهه‌ی 1390 شمسی سخن به میان می‌آید، تصویر یک دهه «عقب‌ماندگی»، «تعطیل نسبی مسائل اقتصادی» و «انباشت چالش‌های اقتصادی» در ذهن‌هایشان نقش می‌بندد و زمانی که می‌خواهند در موردش صحبت کنند، هر یک از زاویه‌ای آسیب‌های این دهه را بر می‌شمرند: از وضعیت نامناسب شاخص‌های کلان اقتصاد تا رکود در کسب‌و‌کارهای خرد و کلان، از آسیب‌های تشدید تحریم‌ها تا انفعال دولت‌ها در برابر تحریم و بی‌توجهی به برنامه‌ها و سیاست‌های «خنثی‌کردن اثر تحریم‌ها».
تاجران زبده و پژوهشگران اقتصاد بین‌الملل نیز از «شرطی‌کردن اقتصاد» نسبت به مذاکره با غرب می‌گویند و بی‌توجهی به سیاست اصولی «ترجیح شرق به غرب»؛ آن هم درست در دهه‌ای که قدرت اقتصادی در حال انتقال از غرب به شرق بود. دهه‌ی 1390 چه بود و چه مختصاتی داشت؟ آن دوران تمام شده یا دهه‌ی جدید، دهه‌ی 1390 جدیدی است!؟
افول شاخص‌های کلانمیانگین رشد اقتصادی دهه‌ی 1360 -با وجود آثار انقلاب و مشکلات ناشی از جنگ تحمیلی- برابر با 4.3 درصد بود. این شاخص در دهه‌ی 1370 برابر با 3.1 درصد و در دهه‌ی 1380 برابر با 4.4 درصد بود. میانگین رشد اقتصادی پس از انقلاب (از 1360 تا پیش از آغاز دهه‌ی 1390) نیز برابر با 3.9 درصد بود. این در حالی است که میانگین رشد اقتصادی در دهه‌ی 1390 به 0.9 درصد کاهش یافت.
درآمد ملی سرانه که در سال 1390 برابر با 8.1 میلیون تومان بود در سالهای پس از آن کاهش یافت؛ تا جایی که میانگین درآمد سرانه در این دهه به 7.4 میلیون تومان (به قیمت ثابت سال 1390) رسید. فقر مطلق که از 46.8 درصد در سال 1989 میلادی (تقریباً معادل سال 1368؛ سال پایانی جمگ تحمیلی) به 12.3 درصد در سال 2011 میلادی (تقریباً معادل سال 1390 شمسی) رسیده بود، در دهه‌ی تعطیل اقتصاد ایران دوباره افزایش یافت و به 21.9 درصد در سال 2020 میلادی (تقریباً معادل 1399 شمسی) رسید؛ به عبارت دیگر قدرت خرید عموم مردم در این دهه آب رفت و فقر مطلق نیز تقریباً دو برابر شد.
تحریم و انفعالدر تحلیل دهه‌ی 1390 نمی‌توان از نقش تحریم‌ها غافل شد؛ تشدید تحریم‌های ظالمانه از ابتدای دهه‌ی 1390 به این سو حتماً به اقتصاد ایران آسیب زد اما انفعال سیاستگذار در برابر تحریم‌ها نیز نقش تعیین‌کننده‌ای در نتیجه -یعنی افول شاخص‌های کلان اقتصادی- داشت.
کاهش وابستگی اقتصاد به نفت در دهه‌ی 1390، نه یک سیاست مطلوب سیاستگذار بلکه همواره اجبار بود. از دل همین اجبار بود که کلان‌ایده‌ی «مذاکره برای رفع تحریم‌ها» و «رفع‌تحریم به مثابه حل همه‌ی مشکلات از آب خوردن تا بهبود شاخص‌های کلان اقتصادی» زاییده شد.
سیاستمدارِ عادت‌کرده به زیستِ نفتی که نظم آمریکایی جهان را نیز پذیرفته بود، حتی به‌زور هم حاضر به ترک اعتیاد اقتصاد ایران به نفت نبود. می‌خواست دوباره ذیل نظم آمریکایی، نفت بفروشد و گرد و غبار ضعف کارآمدی مدیریت و سیاست‌های اقتصادی‌اش را زیر فرش درآمد نفتی پنهان کند. «برجام» را تجربه کرد و با خروج آمریکا از برجام، سرش به سنگ خورد. از این منظر، دهه‌ی 1390 را باید دهه‌ی تجربه و عبرت نیز نامید. سیاستمدار در این دهه، عملاً اقدام جدی‌ای برای درمان عیوب ساختاری اقتصاد ایران از جمله تصدی‌گری افراطی دولت، بودجه‌بندی معیوب و نامتوازن، وجود هزینه‌های زائد و مسرفانه و ... نکرد.
تغییر نظم بینالمللاز دیگر ویژگی‌های مهم دهه‌ی 1390 نیز سرعت گرفتن تغییر نظم بین‌المللی بود. در این دهه قدرت اقتصادی به مرور از غرب به شرق -به‌طور خاص آسیا- منتقل شد. در سال 2011 تولید ناخالص داخلی آمریکا (بر اساس دلار برابری قدرت خرید) معادل 15600 میلیارد دلار و تولید ناخالص داخلی چین برابر با 13740 میلیارد دلار بود. در سال 2017 ورق برگشت و اقتصاد چین از اقتصاد آمریکا بزرگ‌تر شد. تولید ناخالص داخلی چین در 2024 برابر با 35290 میلیارد دلار است در حالی که این شاخص برای اقتصاد آمریکا برابر با 28780 میلیارد دلار است. رشد اقتصادی هند و سایر اقتصادهای نوظهور آسیایی نیز مشابه بود.
در میانه‌ی این تغییر نظم مهم در دهه‌ی 1390، دولت در ایران عملاً روابط اقتصادی با شرق را از اولویت خارج کرد و تمام تخم‌مرغ‌هایش را در سبد مذاکره با غرب برای رفع تحریم‌ها گذاشت. رای آوردن ترامپ در ایالات متحده، قدرت گرفتن بن‌سلمان در عربستان، کرونا و سقوط قیمت نفت را نیز باید به لیست اتفاقات شاخص این دهه اضافه کرد.
درس‌هایی برای آیندهخلاصه اینکه در دهه‌ی 1390 یک دهه «رکود»، انباشت چالش‌های اقتصادی و تعطیل نسبی مسائل اقتصادی را شاهد بودیم. در عمل دولت‌ها در اقتصاد داخلی، اصلاح «عیوب ساختاری» را به‌تعویق انداختند و در نسبت اقتصاد ملی با دنیای خارج، بدون توجه به تغییر نظم بین‌الملل تمام تخم‌مرغ‌ها را در سبد مذاکره با غرب برای «رفع تحریم» گذاشتند و استراتژی «خنثی‌سازی اثر تحریم» را کنار گذاشتند؛ در حالی که در ابتدای دهه، با ابلاغ «سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی» راه‌ها نشان داده شده بود و در انتهای دهه نیز در «بخش اقتصادی بیانیه‌ی گام دوم»، مجدداً بر آنها تاکید شد. در واقع سیاستگذار در این دهه دست به «تجربه»ای خارج از سیاست‌های کلی نظام زد و درس «عبرت»ی برای دهه‌های پیش رو شد.
حال آیا ما از تجربه‌های دهه‌ی 1390 درس خواهیم گرفت!؟ گروه اقتصادی خبرگزاری تسنیم قرار است در پرونده‌ی «دهه‌ی رکود، عبرت، تجربه» به تفصیل و در گفتگو با صاحبنظران و کارشناسان به بررسی وضعیت اقتصاد ایران در دهه‌ی 90، دلایل و ریشه های افول اقتصاد در این دهه و راه‌حلهای جبران این خسارت در سالهای پیش رو بپردازد.
انتهای پیام/
رضا زرندی رییس کل دادگستری استان خراسان رضوی شد